Aby zapewnić sobie większą wygodę pracy w edytorze formuł DAX, możemy zmieniać wielkość czcionki. Za pomocą kombinacji klawiszy [Ctrl] + [+] albo [Ctrl] + [-] można odpowiednio zwiększyć lub zmniejszyć rozmiar czcionki. Ten sam efekt można uzyskać przytrzymując klawisz [Ctrl] i obracając scroll na myszce ku górze lub dołowi.
Jest także możliwe przywrócenie wielkości czcionki do domyślnego rozmiaru. Efekt ten uzyskamy wybierając klawisze [Ctrl] + [0]. W tym przypadku ważne jest, aby cyfrę zero wybrać z klawiatury numerycznej.
W edytorze formuł DAX działają skróty znane z wielu innych programów. Za pomocą skrótu [Ctrl] + [A] zaznaczymy cały kod w oknie, [Ctrl] + [C] pozwoli na skopiowanie zaznaczenia, a [Ctrl] + [V] na wklejenie skopiowanego poprzednio tekstu. Skrót [Ctrl] + [Z] pozwoli cofnąć wykonaną operację, a [Ctrl] + [Y] ponownie ją zastosować (takie działanie ma też skrót [Ctrl] + [Shift] + [Z] – przywraca cofniętą operację).
W edytorze formuł DAX wciśnięcie klawisza [Enter] nie przenosi do nowej linii, ale zatwierdza formułę. Aby wstawić nową linię poniżej bieżącej, należy użyć kombinacji klawiszy [Shift] + [Enter]. Skrót ten zachowuje wcięcie akapitu z powyższej linii. Jeżeli chcemy, aby nowa linia nie miała wcięcia, należy użyć kombinacji [Alt] + [Enter]. Można także wstawić nową linię powyżej obecnej. Po wybraniu skrótu klawiszowego [Ctrl] + [Shift] + [Enter] nad bieżącą linią zostanie wstawiona nowa, pusta linia.
Poprawne formatowanie kodu zwiększa jego czytelność. Ważne jest więc umieszczanie wcięć w poszczególnych wierszach, co pomaga rozróżnić kolejne poziomy zagnieżdżenia formuł. Wcięcia wierszy można wstawiać na dwa sposoby. Jednym z nich jest użycie klawisza [Tab]. Do usunięcia takiego wcięcia służy skrót klawiszowy [Shift] + [Tab] albo klawisz [Backspace].
Bardziej uniwersalnym sposobem na wcięcia wierszy jest wykorzystanie kombinacji [Ctrl] + ] do umieszczenia wcięcia i usunięcie go kombinacją [Ctrl] + [. Te kombinacje modyfikują wcięcie na początku linii niezależnie od tego, gdzie w danej linii znajduje się kursor.
Oba powyższe sposoby działają także przy zaznaczeniu wielu linii.
Aby zaznaczyć całą bieżącą linię, wystarczy wybrać kombinację klawiszy [Ctrl] + [I]. Skrót klawiszowy [Shift] + [↑] / [↓] pozwala zaznaczyć linię znajdującą się odpowiednio powyżej lub poniżej bieżącej linii, w której znajduje się kursor.
Natomiast za pomocą kombinacji klawiszy [Ctrl] + [Shift] + [->] / [<-] można zaznaczać i odznaczać kolejne słowa na prawo lub lewo od miejsca położenia kursora.
Bardziej inteligentnym rodzajem zaznaczania jest wybranie wystąpień konkretnego słowa. Kombinacja klawiszy [Ctrl] + [Shift] + [L] wyszuka wszystkie wystąpienia danego zaznaczenia w formule. Ten efekt możemy uzyskać także za pomocą skrótu klawiszowego [Ctrl] + [F2]. Z kolei skrót [Ctrl] + [D] pozwoli na wskazanie pojedynczego, następnego wystąpienia danego zaznaczenia.
Wybór wystąpień danego zaznaczenia następuje bez względu na to, czy pojawia się ono samodzielnie czy w większym ciągu znaków. Jeżeli chcemy osiągnąć dokładne dopasowanie, nie należy zaznaczać danej nazwy, ale umieścić kursor w jej środku.
Bardzo pomocne w pisaniu formuł są komentarze. Mogą zarówno opisywać działanie formuły, ale także nałożone na pewien fragment kodu sprawią, że nie będzie on wykonywany bez konieczności usuwania go.
Wybierając fragment kodu można nałożyć komentarz na całe zaznaczenie z użyciem klawiszy [Alt] + [Shift] + [A]. Ponownie wybierając tę kombinację usuwamy komentarz.
Jednak w przypadku, gdy chcemy niezależnie używać pojedynczych fragmentów kodu, np. deklaracji poszczególnych zmiennych, możemy zakomentować wiele linii używając komentarza dla pojedynczego wiersza. Dzięki skrótom klawiszowym nie trzeba robić tego dla każdej linii osobno. Wystarczy zaznaczyć jakiś fragment kodu, a następnie wybrać klawisze [Ctrl] + [/]. Dzięki temu komentarz pojedynczej linii pojawi się na początku każdego wiersza z zaznaczenia. Komentarze te można usunąć wybierając ponownie tę kombinację klawiszy.
Powyższa kombinacja wstawia znacznik komentarza pojedynczej linii na początku każdej linii, niezależnie od miejsca położenia kursora. Jeżeli więc chcemy wstawić komentarz w innym miejscu, sprawdzi się tradycyjne oznaczenie komentarza // lub —.
Do usunięcia pojedynczych znaków służą standardowo klawisze [Backspace] (usuwa znak po lewej stronie kursora) oraz [Del] (usuwa znak po prawej stronie kursora). Jednak wybierając skrót klawiszowy [Ctrl] + [Del] możemy usuwać po prawej stronie od kursora nie pojedyncze znaki, a całe ciągi znaków.
Usunięcie całego wiersza uzyskamy wybierając skrót klawiszowy [Shift] + [Del]. Ponownie wystarczy, że kursor znajduje się w dowolnym miejscu w danym wierszu, dzięki czemu nie trzeba wcześniej zaznaczać całej linii do usunięcia.
Z kolei skrót klawiszowy [Ctrl] + [Shift] + [K] usuwa jednocześnie wiele wierszy. Dzięki niemu kasujemy wszystkie zaznaczone wiersze kodu, nawet jeżeli nie są one zaznaczone w całości.
Pracując nad poszczególnymi formułami, pojawia się czasem potrzeba przeniesienia danej linii w inne miejsce kodu. Kopiowanie takiego wiersza, usuwanie go z obecnej pozycji i wklejanie w innym miejscu może być uciążliwe. O wiele szybszym sposobem jest przesunięcie takiego wiersza w docelowe miejsce. Umożliwia to kombinacja klawiszy [Alt] + [↑]/[ ↓], która pozwala przenosić cały wiersz w inne miejsce bez konieczności stosowania powyższej sekwencji.
Można w ten sposób przenosić także wielowierszowe zaznaczenia tekstu.
Istnieje także bardzo prosty sposób na powielenie linii kodu. Kombinacja klawiszy [Alt] + [Shift] + [↑]/[ ↓] pozwala na skopiowanie danej linii kodu odpowiednio powyżej lub poniżej linii, w której znajduje się kursor. Skrót działa także przy zaznaczeniu wielu wierszy skutkując powieleniem całego zaznaczenia.
Rozbudowane formuły, które nie mieszczą się w wyświetlanym obszarze edytora tekstu, wymagają sprawnej nawigacji.
Przeniesienie kursora z dowolnego miejsca na początek lub koniec okna edytora umożliwiają odpowiednio kombinacje klawiszy [Ctrl] + [Home] i [Ctrl] + [End].
Przeniesienie kursora na początek lub koniec bieżącego wiersza jest możliwe po wciśnięciu klawiszy [Home] i [End]. W przypadku wciśnięcia klawisza [Home] kursor zostaje przeniesiony najpierw w miejsce utworzenia wcięcia, a po kolejnym wciśnięciu klawisza – na sam początek wiersza.
Znając numer wiersza, do którego chcemy przenieść kursor, możemy skorzystać ze skrótu klawiszowego [Ctrl] + [G]. Powoduje on otwarcie okienka, w którym można wpisać numer linii, do której należy przenieść kursor.
Natomiast jeżeli nie chcemy zmienić pozycji kursora, ale tylko przeglądnąć, co zawiera cała formuła, możemy za pomocą kombinacji klawiszy [Ctrl] + [↑]/[ ↓] przesuwać okienko odpowiednio w górę lub w dół bez zmiany położenia kursora.
Do nawigacji w wyrażeniu zawierającym rozbudowane formuły, przydatnym skrótem jest także [Ctrl] + [Shift] + [\]. Pozwala on na zmianę położenia kursora pomiędzy odpowiadającymi sobie nawiasami otwierającymi i zamykającymi danej funkcji.
W dowolnym momencie można wyświetlić okienko uzupełniania IntelliSense, wykorzystując kombinację klawiszy [Ctrl] + [spacja]. W zależności od położenia kursora, wskaże ono funkcje lub pola do wstawienia w danym miejscu w formule.
Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest możliwość powielania kursora. Przytrzymując klawisz [Alt] można kliknąć kursorem w dowolnej linii. Spowoduje to wstawienie kursora we wskazanym miejscu bez usunięcia poprzedniego wystąpienia. W ten sposób kursor można powielać wiele razy.
